อย่างไรก็ตาม หัวงูยังสามารถใช้เหงือกของมันเพื่อหายใจใต้น้ำได้ ซึ่งพวกมันมักจะทำในช่วงฤดูหนาว ในฤดูร้อนและในสภาพอากาศที่ร้อนขึ้น ซึ่งต้องการออกซิเจนมากขึ้น ปลาจะหายใจเอาอากาศผ่านอวัยวะใต้สมองเท่านั้น ปลาช่อนทางเหนือไม่ได้มีความสามารถนี้เพียงตัวเดียว ปลาดุกเดิน ปลาปอด และปลากัดสามารถหายใจเอาอากาศโดยตรงได้เช่นกัน การสืบพันธุ์และการเลี้ยงลูกอ่อน ปลาเหล่านี้โตเต็มวัยระหว่างหนึ่งถึงสามปี ขึ้นอยู่กับสภาพการเจริญเติบโต และผสมพันธุ์ตั้งแต่เดือนเมษายนถึงสิงหาคม พวกมันสามารถวางไข่ได้ถึงห้าครั้ง แต่ละครั้งวางไข่สีเหลืองส้มมากกว่าหนึ่งพันฟอง ซึ่งลอยตัวอยู่ บางครั้งพวกมันสามารถวางไข่ได้อีกจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม เกือบ 50,000 ฟองต่อปี งูหัวงูมักจะทำรังลอยน้ำได้ซึ่งทำจากเศษพืชเพื่อปกป้องไข่ของพวกมัน พ่อแม่ปกป้องลูกของพวกเขาเป็นเวลาหลายสัปดาห์ และเป็นที่ทราบกันดีว่าทำร้ายคนที่เข้าใกล้เกินไป เช่น เด็กชายเดลาแวร์ที่มือของเขาถูกกัดเมื่อเขาล้วงลงไปในบ่อเพื่อตรวจสอบสีที่แวววาวของปลาช่อนวัยรุ่น การแพร่กระจายที่รุกราน ปลาช่อน ทางตอนเหนือได้ถูกนำเข้ามาในเอเชียกลาง รวมทั้งคาซัคสถาน ยุโรปตะวันออก ญี่ปุ่น และสหรัฐอเมริกา เนื่องจากพวกมันเป็นสัตว์นักล่าที่ตะกละตะกลามที่เติบโตและแพร่พันธุ์อย่างรวดเร็ว พวกมันจึงมีศักยภาพที่จะแข่งขันกับสัตว์พื้นเมือง ทำให้มันกลายเป็นภัยคุกคามทางระบบนิเวศที่สำคัญ ( อ่านเพิ่มเติม: ชาวประมงต่อสู้กับปลาช่อน "ปลาแฟรงเกนฟิช" )