ทั้งนางไม้แมลงปอและแมลงปอต่างระบายอากาศทางทวารหนั​​ก แต่นางไม้นางไม้บางตัวเท่านั้นที่มีเยื่อบุผิวทวารหนักที่อุดมไปด้วยหลอดลมส่วนใหญ่อาศัยเหงือก ภายนอกที่มีขนสาม อันเป็นแหล่งหายใจหลัก นางไม้แมลงปอเท่านั้นที่มีเหงือกภายในที่เรียกว่าห้องสาขาซึ่งอยู่รอบ ๆ ส่วนท้องที่สี่และห้า เหงือกภายในเหล่านี้แต่เดิมประกอบด้วยรอยพับตามยาวหกพับ แต่ละด้านรองรับด้วยรอยพับไขว้ แต่ระบบนี้ได้รับการแก้ไขในหลายครอบครัว น้ำถูกสูบเข้าและออกจากช่องท้องผ่านช่องเปิดที่ส่วนปลาย ไนอาดของปลาหางนกยูงบางชนิด ( Gomphidae ) ที่มุดเข้าไปในตะกอน มีท่อคล้ายสนอร์เกิลที่ส่วนท้ายของช่องท้อง ช่วยให้พวกมันสามารถดูดน้ำสะอาดได้ในขณะที่พวกมันถูกฝังอยู่ในโคลน Naiads สามารถขับไอพ่นน้ำออกอย่างแรงเพื่อขับเคลื่อนตัวเองด้วยความรวดเร็วอย่างมาก แมลงปอ ที่โตเต็มวัยหลายตัวมีสีรุ้งหรือสีเมทัลลิกสวยงามซึ่งเกิดจากสีของโครงสร้างทำให้พวกมันโดดเด่นเมื่อบิน สีโดยรวมของพวกมันมักจะเป็นส่วนผสมของเม็ดสีเหลือง แดง น้ำตาล และดำ โดยมีสีโครงสร้าง สีฟ้ามักเกิดจากโครงสร้างจุลภาคในหนังกำพร้าที่สะท้อนแสงสีน้ำเงิน สีเขียวมักจะรวมโครงสร้างสีน้ำเงินเข้ากับเม็ดสีเหลือง ตัวเต็มวัยที่เพิ่งเกิดใหม่ที่รู้จักกันในชื่อ teneral มักจะซีดและมีสีตามปกติหลังจากผ่านไปไม่กี่วัน