ปริมาณไอโอดีนและสารประกอบไอโอดีนเฉพาะที่เติมลงในเกลือจะแตกต่างกันไป ในสหรัฐอเมริกาสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (FDA) แนะนำให้ได้รับไอโอดีน 150 ไมโครกรัม ต่อวันสำหรับทั้งชายและหญิง เกลือ เสริมไอโอดีนของสหรัฐอเมริกามี 46–77 ppm (ส่วนในล้านส่วน) ในขณะที่ในสหราชอาณาจักรปริมาณไอโอดีนที่แนะนำของเกลือเสริมไอโอดีนคือ 10–22 ppm โซเดียมเฟอโรไซยาไนด์หรือที่เรียกว่าเยลโลว์ปรัสเซียเตตของโซดา บางครั้งจะถูกเติมลงในเกลือเพื่อเป็นสารป้องกันการจับตัวเป็นก้อน สารป้องกันการจับตัวเป็นก้อนดังกล่าวถูกเติมตั้งแต่อย่างน้อยปี 1911 เมื่อแมกนีเซียมคาร์บอเนตถูกเติมลงในเกลือเป็นครั้งแรกเพื่อให้มันไหลได้อย่างอิสระมากขึ้น ​​ความปลอดภัยของโซเดียมเฟอร์โรไซยาไนด์เป็นวัตถุเจือปนอาหารพบว่าเป็นที่ยอมรับได้ชั่วคราวโดยคณะกรรมการความเป็นพิษในปี 1988 สารป้องกันการจับตัวเป็นก้อนอื่นๆ ที่บางครั้งใช้ ได้แก่ไตรแคลเซียมฟอสเฟตแคลเซียมหรือแมกนีเซียมคาร์บอเนต เกลือของกรดไขมัน ( เกลือของกรด ) ,แมกนีเซียมออกไซด์ซิลิกอนไดออกไซด์ แคลเซียม ซิลิเกต โซเดียมอะลู มิ โนซิลิเกต และแคลเซียมอะลูมิโนซิลิเกต ทั้งสหภาพยุโรปและสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาอนุญาตให้ใช้อะลูมิเนียมในสารประกอบสองชนิดหลัง